Stil-Stil hoor jy hoe sing die bosveld visvanger by die
rivier. Die water plons so saggies teen die klippies in die verbygang. Die veld
grasse dans rustig saam die wind en kielie liggies my bobene. Stadig in die
verte sien mens ‘n trop zebras wat inkom rivier toe om weg te breek van die
warm Afrika son. Ek sit die digbundel langs my neer en skuif my rug tot teen
aan die wildersering boom se stam waarby ek al heel oggend sit. Die bosveld
duif hop rond op die rivier sandjies terwyl ek die karpe in die kristalhelder
water aanskou. Ekt in my lewe nog nie water gesien wat so glinster nie. Ek
probeer vir net ‘n oomblik dink aan die goed wat ek nog moet afhandel voor die
week verby is, maar vandag spoel my problem saam die water weg. Die filosofie
van die lewe word weggewaai saam die wind en my siel dans saam op die voels se
liedere.
My gedagtes dwaal saam alles van die plaas, en ek weet as ek
die gaan oorvertel aan ense gaan dit soos ‘n cliché klink, maar vanoggend 4 uur
toe die tarentale ontwaak en al laggend en opgewonde verby my kamervenster
hardloop en die son se strale langs my in die bed le. Het ek besef dat die plek
nie net my huis is nie, maar die grootste liefde in my lewe. En ja, daai
bonatuurlike liefde waaroor almal kan skryf.
Om my hart te verloor in die vrolikheid van die tarentale,
en passie te vind saam die gedans van die wind, was sweerlik my grootste fout.
Want wys my waar my vrees so min waarde het soos hier? Wys my ‘n plek waar my
hart aanklank en genot vind by alles. Ek vind rustigheid saam die zebras wat
stadig koelte toe loop, ek vind aanklank by die sonbesies se koorsang. Wys my
‘n persoon by wie my siel rus vind soos dit op die plaas doen.
Vandag is my gedagtes tussen die immergroen bome wat die
berg bedek, my hart smag na die vrede, die alleenheid saam ‘n nasie wat my siel
sien voor my uiterlike. Ek glo vir ‘n slag weer soos ‘n kind, ek sien weer die
goed, Sy liefde straal, en my hart sing.
En soms hoop ek daar is iemand wat die in my kan uitbring.
Maar vir nou, begin my hart by die grondpad afdraai Vygeboomfontein toe, en my
siel vind rus saam die wind, ek vind veiligheid tussen die trop zebras, ek vind
liefde in die tarentale se vrolikheid, en ek vang my hart saam die sonbesies
sing.
Want terwyl die bosveld visvanger sy lied in my hart in
sing, voel ek vir die eerste keer in ‘n lang tyd my eie hart.
